Cocktail für eine Leiche

zamiast po prostu Rope. Niemcy też są nieźli w tłumaczeniach tytułów, prawie jak nasi fachowcy. Dobrze, że znalazłam przynajmniej po ichniemu, bo film z 1948 roku i dotąd trafiały mi się tylko fragmenty. Na wszystko nakładają dubbing, ale za to bardzo dokładnie wtedy wymawiają, więc przynajmniej ta zaleta. Strangers... po polsku za grosze, wydanie z 1978 i już na 10 stronie okazało się, że kolejna ma numer 23. Wszystkie cztery dziury załatałam tekstem oryginalnym ściągniętym z internetu.
Nie wyobrażam sobie napisania tej pracy bez internetu. Wprawdzie jako absolwentka mam pełny dostęp do biblioteki uniwersyteckiej, ale żeby zacząć korzystać, muszę sobie najpierw wyrobić kartę absolwenta. Nie w bibliotece, nie, gdzieś na S..ego.
- Czy wie pani w jakich godzinach tam pracują?
- Od poniedziałku do piątku, do piętnastej.
Genialnie pomyślane.
Mam oczywiście także bibliotekę aktualnego uniwersytetu, ale zbyt dobrze ją jeszcze pamiętam z poprzednich studiów i wciąż mam drgawki. Umberto Eco detalicznie ją opisał w jednym z felietonów w Zapiskach na pudełku od zapałek, łącznie z plamą na krawacie bibliotekarza. Toczka w toczkę, jakby tam był i korzystał. Książka zrobiła furorę w akademiku, do tego stopnia, że już  nie wróciła, a sam felieton służył jako memento, żeby broń boże tam nie iść. Po latach nic się nie zmieniło, Miss M. też nie poleca i kieruje do konkurencji, czyli muszę jednak tę kartę absolwenta.

Usechł mi kaktus, to jeśli chodzi o mój czas wolny w tym roku. Zarząd z ulgą przyjął moje błaganie o ograniczenie obowiązków i się ochoczo przychylił. Nie zyskam na tym wiele czasu, ale spokojność myśli i owszem. A zdawało mi się, że mam tyle wolnego czasu, no to go sobie zagospodarowałam, bardzo dokładnie. Ciekawe, czy da się w niego wstawić kliny z szerokiej gumy po bokach, jak do za ciasnych spodni.